Top 25 Meest Racistische Landen ter Wereld

Sommige landen zijn zeer acceptabel en gastvrij voor mensen van verschillende rassen, etniciteiten en nationaliteiten. Andere zijn dat minder. Racisme is een moeilijk te meten variabele. Veel landen hebben geen centrale systemen voor het bijhouden van racisme. Een verrassend aantal landen houdt zelfs het ras en de etniciteit van hun burgers niet bij, wat het vrijwel onmogelijk maakt om racistische activiteiten tegen hen op te sporen. Als gevolg daarvan wenden onderzoekers zich gewoonlijk tot meer grass-roots methoden, zoals persoonlijke enquêtes, en hoewel racisme misschien niet een erg complexe eigenschap lijkt, kan het een hele uitdaging zijn om vast te stellen of iemand racistisch is of niet op basis van een eenvoudige vragenlijst. Dit alles wil zeggen: Het bepalen van de meest racistische landen ter wereld is een ontmoedigende taak, en de resultaten kunnen van studie tot studie inconsistent zijn.

Het jaarlijkse Best Countries Report, een onderzoek naar 78 landen uitgevoerd door de U.S. News and World Report, BAV Group, en de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, voegde vragen toe over raciale gelijkheid in 2020. Dit is relevant omdat racisme een grondoorzaak is van slechte rassengelijkheid. De uiteindelijke ranglijsten zijn als volgt:

Slechtste landen voor raciale gelijkheid:

1. Qatar
2. Servië
3. Saoedi-Arabië
4. Sri Lanka
5. Verenigde Arabische Emiraten
6. Slowakije
7. Myanmar
8. Israël
9. Oekraïne
10. Verenigde Staten

Het is relevant op te merken dat veel van deze landen een groot percentage autochtone inwoners hebben en relatief weinig immigranten en internationale inwoners. In de volgende paragraaf wordt uitgelegd waarom dit een belangrijke factor is.

Twee verschillende en onafhankelijke racisme studies die in de afgelopen jaren zijn uitgevoerd onderzochten samen 85.000 mensen uit 61 landen en kwamen tot resultaten die verschilden van het BCR2020, maar parallel aan elkaar liepen. De eerste was een onderzoek van de Washington Post uit 2013. De belangrijkste vraag die aan elke deelnemer werd gesteld was of ze zich op hun gemak zouden voelen bij buren van een ander ras. Het tweede project was een onderzoek uit 2016 van Business Tech, waarin werd gevraagd of mensen ooit getuige waren geweest van racisme of dat persoonlijk hadden meegemaakt. Hoewel geen van beide onderzoeken op zichzelf algemeen als definitief wordt beschouwd – vooral gezien de relatief kleine steekproef van slechts 61 van de ruim 200 landen op aarde – kunnen ze, wanneer ze worden samengevoegd, een betere indruk geven van de prevalentie van racisme. In dit formaat kwam India naar voren als het meest racistische land, gevolgd door Libanon, Bahrein, Libië en Egypte.

Meest racistische landen ter wereld (WaPo en BT resultaten gecombineerd):

1. India
2. Libanon
3. Bahrein
4. Libië
5. Egypte
6. Filippijnen
7. Koeweit
8. Palestina
9. Zuid-Afrika
10. Zuid-Korea

India is het meest racistische land van de onderzochte landen. India ligt in Zuid-Azië en is met ongeveer 1,3 miljard mensen het op één na dichtstbevolkte land ter wereld. Volgens de onderzoeken tonen de inwoners van het land aanzienlijke intolerantie voor mensen met een donkere huidskleur, of ze nu van buitenlandse afkomst zijn (vooral Afrikaans) of gewoon Indiërs met een donkere huidskleur. India heeft weinig immigratie en weinig internationale inwoners. Daardoor zijn de meeste mensen zelf van Indiase afkomst. Dit detail wordt beschouwd als een belangrijke factor voor racisme in India. Wanneer men niet gewend is om mensen van een ander ras te zien of ermee om te gaan, is het vaak moeilijker om te integreren met iemand van een andere nationaliteit of etniciteit. Dit idee wordt bevestigd door de resultaten van de enquête. Ongeveer 43,6% van alle Indische deelnemers aan de enquête zei dat ze zich niet op hun gemak zouden voelen bij buren met een andere cultuur, etniciteit of ras. 64,3% van de Indiase deelnemers meldde ook dat ze in hun thuisland werden gediscrimineerd of daarvan getuige waren geweest.

Hoewel de bevolking bijna fifty-fifty verdeeld is tussen christenen en moslims, is ook Libanon een land dat voornamelijk bestaat uit mensen met een vergelijkbare etnische achtergrond. Dit lage niveau van diversiteit betekent dat de Libanese burgers zich doorgaans verzetten tegen omgang met mensen van een ander ras, alleen omdat ze niet gewend zijn dit dagelijks te doen. Derde op de lijst van meest racistische landen is Bahrein, een land in de Perzische Golf en vlak voor de kust van Saoedi-Arabië. Bijna 50% van de mensen in Bahrein is van Bahreinse afkomst, en Indiërs vormen het hoogste percentiel immigranten. Bahrein scoorde 31,1% en 85,7% als onderdeel van de besproken studies.

Libië volgt Bahrein op de vierde plaats. De meerderheid van de mensen in Libië is Arabisch. Andere etnische groepen die deel uitmaken van de Libische bevolking zijn Tunesiërs, Egyptenaren, Dawada, Italianen, Maltezen, Grieken, Pakistani, Turken en Indiërs. Uit het onderzoek bleek dat 54% van de Libiërs het niet goed zou vinden om naast mensen van een ander ras te wonen, terwijl 39,7% van de bevolking zei dat ze in Libië het slachtoffer of getuige zijn geweest van discriminerend gedrag. Egypte komt op vijf. In Egypte geboren en getogen mensen maken 91% van de bevolking uit; de overige 9% bestaat uit bedoeïenen, Abazen, Turken en Grieken. De bevindingen van de studies over Egypte, Libië, Bahrein en Libanon komen overeen met die over India.